Żeby już nigdy nie padał śnieg

~ pkropka ~ 6 Komentarzy

Zebrał resztki sił. Uniósł miecz wysoko nad głowę, klinga zalśniła czerwienią w promieniach słońca skrytego za horyzontem. Krzyknął, wyrzucając całe powietrze z płuc i ciął. Za wolno. Zobaczył jeszcze jak przeciwnik uśmiecha się cienką linią ust i wykonuje piruet, po czym oberwał w plecy. Ciężar miecza pociągnął Hrundara w przód, kolana ugięły się pod bezwładnym … Czytaj dalej Żeby już nigdy nie padał śnieg

Niezbyt szybkie myśli VII

~ pkropka ~ 2 Komentarze

Bez tłumaczeń, wyjaśnień czy wyrzutów sumienia – po prostu są. [11.01.2023] Słowa czasem uciekają. Wędrują daleko w poszukiwaniu idealnych barw, wabiących zapachów i intrygujących rozmów towarzyszących kubkom pełnym parującej kawy. Zatracają się w idei perfekcyjnej melodii zdań. Długo ich szukałam. Zaglądałam między gałęzie sosen w austriackich górach, sprawdzałam w książkach, pytałam uczonych. Zajrzałam nawet pod … Czytaj dalej Niezbyt szybkie myśli VII

Chryzantema w oknie

~ pkropka ~ 4 Komentarze

Już niedługo odłoży plecak ciężki od podręczników i wyjrzy przez okno. Ostatnie promienie słońca będą wyzierać zza horyzontu, zacznie więc szykować się do drogi. Wybierze swoją ulubioną linę, na której ćwiczył niezliczoną ilość razy. Sprawdzi ją pod kątem przetarć, pieczołowicie zwinie na nowo i założy na ramię. Nim minie godzina niebo stanie się całkowicie czarne. … Czytaj dalej Chryzantema w oknie

Ostatnie słowo nie należy do ciebie

~ pkropka ~ 6 Komentarzy

Obudził go wstrząs. Koło pojazdu natrafiło na samotny kamień, który zaburzył dotychczas płynny ruch. Zdezorientowany rozejrzał się po wnętrzu skąpanym w półmroku. Ławeczka z ciemnego drewna wyłożona bordowym zamszem, kotary w tym samym kolorze przysłaniające kwadratowe okna. Z oddali słyszał stukot końskich kopyt i szum liści zgniatanych przez jadącą dorożkę. Edmund próbował przypomnieć sobie jak … Czytaj dalej Ostatnie słowo nie należy do ciebie

Powracające myśli

~ pkropka ~ Dodaj komentarz

Ciemność coraz wcześniej okrywała miasto swym całunem. Ariel wiedziała, że nie przejdzie nawet połowy parku, kiedy rozbłysną latarnie. Mimo to weszła między drzewa. Po długim dniu w pracy potrzebowała chwili wyciszenia z dala od trąbiących taksówkarzy i drapaczy chmur zasłaniających horyzont. Szła powoli. Obserwowała zakochane pary siedzące na ławkach. Mężczyźni czule obejmowali partnerki, otulając je … Czytaj dalej Powracające myśli